واقعة غدیر در آیینة اشعار سید‌حمیری

شعر و ادبیات هر قوم آیینة افکار، باورها، و گرایش‌‌های آن است. نماد تفکر، اعتقادات، و فرهنگ مکتبی شیعه نیز در آیینة‌‌ ادبیات آیینی شاعران ولایی شیعی متجلی است. از آن‌جا که غدیر نماد تشیع است، چندان هم گزافه نیست اگر شعر غدیر را با شعر شیعی هم‌خانواده و هم‌سو به‌شمار آوریم. چرا‌که شعر شیعی نشئت‌گرفته از باورهای ناب معتقدان به ولایت علوی است و آب‌راهة‌‌ زلال و پایان‌ناپذیر آن غدیر ‌خم است. در میان وقایع اسلام، تنها واقعة‌‌ غدیر است که از همان لحظات وقوع، قطعه شعرى به‌مثابة سند دائمى ضمیمة‌‌ آن است. شعر باوزن و قافیة آن مدرک ماندگارى در پروندة‌‌ غدیر است که سینه‌به‌سینه حفظ شده و با توجه به اهمیت ادبى آن در کتاب‌‌ها ثبت شده است. ادبیات عرب نیز، که بعد از اسلام، راهی دراز پیموده و پانزده قرن فراز و‌‌ نشیب‌‌ها را پشت سر گذاشته است، خطوط روشنی را در خلال مضامین شعری خود نشان می‌‌دهد. یکی از این خطوط روشن، توجه به واقعة‌‌ غدیر است که در شعر اکثر شاعران عرب متجلی است. سید‌حمیری یکی از شعرای بزرگ اهل ‌‌بیت است که دربارة غدیر اشعار بسیاری دارد. وی با بهره‌‌گیری از ذوق و قریحة‌‌ ناب خود، چکامه‌‌های زیبا و ماندگاری در توصیف مقام شامخ و فضایل اخلاقی امام علی (ع) و به‌وی‍ژه واقعة غدیر ‌خم از خود به یادگار گذاشته است. این شاعر مشهور شیعی با بیت ‌بیت اشعار خود، حقانیت علی و خاندانش را یادآوری کرده و منکران آفتاب آسمان ولایت را به زانو در‌آورده است. مقالة حاضر بر آن است تا این رویداد عظیم تاریخی (غدیر خم) را در خلال اشعار سید‌حمیری به‌تصویر کشد.